Peter Voskuil: Eendagsvlinders

Mocht zondag op Radio 2 iets zeggen over eendagsvliegen in de popmuziek. In mijn nieuwe boek "Eregalerij der Nederpop (in 100 en enige studio-opnamen)" dat 24 oktober verschijnt, zitten er de nodige. Van 'Ma belle amie' (Tee Set) via 'She was naked' (Supersister) tot aan 'Younger days' (Fatal Flowers). Op dat laatste nummer speelt overigens een Hoofddorpse bassist mee. Ik stel voor deze en alle andere artiesten geen eendagsvliegen meer te noemen, maar eendagsvlinders. Een vlieg vertegenwoordigt iets lastigs, iets negatiefs; een vlinder iets bijzonders. Het is al moeilijk genoeg om in Nederland van de muziek te leven, laat staan een hit te scoren. Dat is heel bijzonder en knap als dat lukt. Dan geeft het geen pas om tot in de eeuwigheid te blijven zeuren dat zo iemand maar één hit gehad heeft. Dat doen we toch ook niet met pakweg hardloopster Ellen van Langen? Heeft 1x een Olympische medaille gewonnen en daarna nauwelijks meer iets. Maar niemand die haar een eendagsvlieg noemt.

Het zijn vlinders, allemaal vlinders.