VOSKUIL: Stip
18 november 2020 om 08:58 Column Column(s)Als je een hond hebt, kom je nog ’s ergens. In het bos, bijvoorbeeld. Aan de rand ervan ben ik geboren en opgegroeid. Ik ken er ieder plekje. Afgelopen week was het er een paradijs: wind- en muisstil en de zon scheen. In een bocht staan sinds mensenheugenis drie bomen op een rij. Op de kleine middelste stond nu een fluorgroene stip. Heel raar, maar voor het eerst kon ik die bomen ineens horen praten:
(iel stemmetje à la Winnie the Pooh, zwiept wat zenuwachtig met haar takken:) ‘Eh… ik heb geloof zojuist een groene stip op mijn bast gekregen.’
(zware stem van de boom links:) ‘Oei. Da’s niet zo mooi, vrees ik.’
(het iele stemmetje, nog zenuwachtiger dan eerst:) ‘Hoezo?’
(zware stem, boom rechts:) ‘Ja, dat weten wij ook niet precies. Het kan bijvoorbeeld betekenen dat je binnenkort omgezaagd wordt.’
(begint te stotteren:) ‘O-o-o-mgehakt? Wanneer komen ze dan?’
(bomen ernaast, in koor:) ‘Ja, dat weten wij ook niet precies. Kan nog weken duren. Of niet.’
Lang verhaal kort: ik vond het zo zielig dat ik die stip maar eigenhandig heb weggewerkt.
