‘Ik voel mij absoluut geen Don Quichote’

De redacties van de verschillende schrijvende media moeten hem kennen. Net zoals sommige directeuren van scholen, besturen van de Heimanshof of een kinderboerderij. Want zodra er een bericht verschijnt over een dier dat ‘opgesloten’ zit in een glazen kas of gebruikt wordt voor een roofvogelshow, klimt hij in de pen om zijn verontwaardiging daarover kenbaar te maken. In de eerste plaats omdat hij het goed en correct omgaan met dieren van huis uit meegekregen heeft en omdat hij nog steeds voorbeelden ziet hoe het niet moet. “Maar ook omdat er alternatieven zijn”, aldus de oud-leraar Nederlands die in zijn brieven nooit een onvertogen woord gebruikt. “Daar bereik je niets mee. Je kunt beter goed beargumenteren dat er nadelige consequenties voor een dier zijn zodra dat bijvoorbeeld moet meewerken aan een roofvogelshow in het Haarlemmermeerse Bos. Dat dieren moeten kunnen genieten van hun vrijheid. Dat het niet past om dieren alleen maar voor ons vermaak te gebruiken. Dat ze geen decoratie zijn die je naar eigen goeddunken kunt inzetten. Dat dieren ook gevoel hebben en dat we daar als mensen rekening mee moeten houden. Dat dieren dus niet gemaakt zijn - en ook helemaal niet nodig - om kunstjes te vertonen in een circus. Dat een kinderboerderij er is om te laten zien hoe dieren kunnen leven en dat het niet voornamelijk plekken zijn met veel ruimte voor speeltoestellen en bar weinig ruimte voor de dieren. Dat het ongeciviliseerd en contraproductief is om dieren te gebruiken om proeven mee te doen. Dat Nederland veel te veel dierentuinen heeft waar dieren ook nog eens veel te weinig leefruimte hebben. Dat je ook via de tv heel goed kunt laten zien hoe een leeuw eruitziet. Dat je ook via excursies naar de leefgebieden van de dieren kunt laten zien hoe ze leven.” Zo kan hij nog wel een tijdje doorgaan. Over het houden van vissen in een (ronde) vissenkom. Het hebben van een ratje vindt hij niet zo verkeerd (mits het dier voldoende ruimte heeft) omdat daarmee het negatieve beeld van ziekteverspreider gecorrigeerd wordt. Over het hebben van katten en honden als huisdier. “Dat mag, want die dieren zijn inmiddels al zover gedomesticeerd dat er geen weg terug meer is.”

Maar ook het eten van vlees. “Je gaat als mens toch geen vlees van een lijk eten?” Hij is dan ook bewust vegetariër. “Dat er in Afrika wilde dieren gefokt worden voor de plezierjacht, dat kan toch helemaal niet.”

Dierenwelzijn - daar gaat het dus om. Daarom vraagt hij de gemeente elk jaar om geen vergunning af te geven voor circussen. Schrijft hij regelmatig scholen, directies, redacties van kranten en besturen aan om kritisch te blijven zodra het gaat om dieren. Die brieven schrijft hij niet als lid van een partij of organisatie (al zou hij wel lid willen worden zodra er een plaatselijke dierenpartij komt) maar als bewogen privé-persoon. “Ik ben trouwens wel lid van enkele actiegroepen. Maar ik ben geen clubmens, maar opereer bij voorkeur individueel en onafhankelijk.” Hij voelt zich door die werkwijze geen Don Quichote. “Ik ben er nu al zo’n vijftien jaar mee bezig en zie dat er resultaten geboekt worden. Langzaam dat wel, maar er zit beweging in. Het is dus geen gevecht tegen windmolens.” Dat de gemeente geen wethouder voor Dierenwelzijn heeft, betreurt hij ten zeerste. Hij begrijpt het wel. “Dieren brengen geen stem uit.”