Sjaak van den Bogaard benoemd tot erelid in goud

8 januari 2009 om 00:00 Nieuws

Het hoogste ereteken binnen de vereniging werd hem toegekend voor zijn vele tientallen jaren van vrijwilligerswerk. Met name kreeg hij de onderscheiding voor de afgelopen tien jaar dat hij voorzitter was van de beheer - en accommodatiecommissie. Een taak die hem 40 weken per jaar intensief bezig hield. Inkoop, velden, kleedkamers, kantinebezetting, alles wat er binnen het hek gebeurt lag op zijn bordje. “Wilde ik een weekendje weg dan moest er heel wat geregeld worden”, zegt Sjaak die al 42 jaar lid van DSOV is en er op zijn negende begon met vrijwilligerswerk. “Neem alleen maar de kantinebezetting. Aan het begin van het seizoen maak je een schema, maar je blijft afhankelijk van hoe laat mensen moeten spelen. Dat betekent elke week veel regelwerk. Als ik op donderdag en vrijdag uit mijn werk kwam moest ik heel wat telefoontjes plegen.”

Onmisbare duizendpoot krijgt onderscheiding voor vele vrijwilligerswerk VIJFHUIZEN - “Natuurlijk, doe je het daar niet voor, maar als het je overkomt dan ben je er dolblij mee.” Zegt Sjaak van den Boogaard (48) die tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van zijn club DSOV werd benoemd tot erelid in goud.

Zijn mooiste en grootste klus is de complete verbouwing van de kantine in de zomer van 2001 geweest. Drie maanden lang was hij bijna dag en nacht in de weer. Met de instelling ‘alles wat je gratis krijgt is leuk meegenomen’ ritselde Sjaak veel materiaal. En de onmisbare vrijwilligers. “Ik ken heel veel mensen en weet waar ze goed in zijn. Ze zullen wel eens gezucht hebben als de telefoon ging. Als mensen mijn nummer zagen, werden ze al gek. Maar toch kwamen ze. Na het werk was de bouwvergadering. Prachtig. Het was wat voetballers de derde helft noemen”, zegt Sjaak met de hem kenmerkende lach. Wat doe je veel, ben je nog wel eens thuis? kreeg hij in die periode nogal eens te horen. Hij zegt: “Ik heb een gouwe vrouw. Petra heeft ook een sociale instelling en heeft het nooit erg gevonden. Ze verdient een dikke kus.”

Als een vrijwilliger het cement is binnen de samenleving dan is Sjaak de molen geweest die de massa draaiend hield totdat de klus waar hij voor stond was geklaard. “Daarom is de onderscheiding ook een blijk van waardering voor alle mensen die ik in al die jaren geterroriseerd heb”, stelt Sjaak die nu als hulptrainer zijn sporen verdient en vast van plan is eind van het seizoen terug te keren naar de vierde klasse.