‘De intocht op de Via Gladiola was gaaf’

6 augustus 2009 om 00:00 Nieuws

Met hun 11 jaar behoorden Patrick (5-12-97) en Chris (29-11-97) tot de jongste deelnemers van de Vierdaagse. Met bewonderenswaardige discipline hadden de boezemvrienden de noodzakelijke trainingskilometers gemaakt. Want enthousiast geworden door de verhalen van hun vaders wilden ook zij de intocht op de magische Via Gladiola meemaken. “Dat was echt gaaf jôh”, vertellen ze vol vuur. “Van wildvreemde mensen kregen we gladiolen en ook vroegen mensen of ze ons mochten versieren en dan kregen we allemaal slingers over ons heen. Maar het mooiste was toch wel toen we ons Vierdaagse kruisje kregen. Onze eerste. We waren heel blij en trots. “

Twee elfjarige polderjongens volbrengen Vierdaagse van Nijmegen HOOFDDORP/VIJFHUIZEN - Ze waren goed getraind en liepen op goede sokken en schoenen. Bijna fluitend stapten Patrick Ligtenberg en Chris Uijtenhaak elke dag hun 30 kilometer weg in de 93e Vierdaagse van Nijmegen. Of kwam het door het brood dat ze onderweg kochten?

Zowel de Vijfhuizense Patrick als de Hoofddorpse Chris zijn verwoede voetballers en spelen bij DSOV. Om een beetje reclame te maken voor hun cluppie besloten ze al snel in hun voetbalshirt te gaan wandelen. Met als bijkomend voordeel dat ze goed herkenbaar waren voor hun vaders die de 50 kilometer liepen en tegen het einde van de tocht gingen uitkijken naar hun nageslacht. Op de tweede dag na. Toen waren de rollen omgedraaid en moesten de mannetjes in Wychen op hun pappies wachten. Patrick weet nog dat het erg lang duurde. Chris weet nog de oorzaak. “Onze vaders hadden teveel biertjes op onderweg. Mijn vader Cor heeft dan nooit haast, want hij zegt je betaalt voor de hele dag.”

Wie de Vierdaagse loopt, heeft te maken met een strak schema. Zo ook de beide jongens. Kwart over zes uit bed, zeven uur in het busje dat hen van de camping naar Nijmegen bracht en om half acht starten. Met in hun bagage een beste stapel boterhammen die hun moeders ‘s morgens met veel liefde hadden klaargemaakt. Brood dat bij thuiskomst nóg in de rugzak zat. “Weet je, bakker Bart had onderweg een goede klant aan ons. Dat brood was veel lekkerder dan het brood dat onze moeders meegaven”, weten de mannen die tot geruststelling van hun ouders wandelden onder de hoede van de 15-jarige Tom Koopman. Zijn vader liep mee met de twee andere vaders. De jongens kijken elkaar aan en lachen: “Zonder Tom waren we veel sneller geweest.”

De vraag of er een vervolg komt, zorgt voor verschillende reacties bij de boezemvrienden. Bij Chris klinkt een volmondig ja, Patrick moet er nog eens goed over nadenken.