Harig Breukkruid

Wat flora en fauna betreft is 2011 een heel bijzonder jaar. Er komen zoveel bijzondere meldingen binnen dat ik in deze periode van het jaar wel 5 columns per week zou kunnen vullen. Zelfs het wachten voor een verkeerslicht kan een avontuur worden als je niet te slaperig naar de achterlichten van je voorganger zit te staren. Een wakkere vrijwilligerster die moest wachten voor de brug bij Aalsmeerderbrug had vorige week zo’n avontuurlijke ervaring toen naast haar in de berm iets onbekends leek te staan. Gelukkig geeft een open brug dan ook de tijd om er even werk van te maken.

Bij nadere studie bleek het plantje een regelrechte sensatie: harig breukkruid. Dit vaste plantje heeft draaddunne takjes die in een cirkel over de grond groeien en niet hoger worden dan 20 cm. Ook de bladeren en de geelgroene bloemetje zijn niet heel spectaculair. Na drogen komt bij breukkruid een caramelgeur vrij net als bij reukgras. Deze geur komt van de stof cumarine, die ook ontstaat bij het branden van suiker. Vooral reukgras (dat groeit in voedselarme weiden) gaf vroeger het hooi zijn prettige geur.

Bijzonder: De naam breukkruid verwijst net als zijn Latijnse naam Herniaria naar een medicinale toepassing. Ook de Engelse naam (rupturewort) verwijst ernaar. Het werd vroeger vaak gegeven na een hernia, omdat er dan darmstoornissen kunnen optreden die men met breukkruid trachtte te genezen. Maar een werking op urinewegen, spataderen en vastzittend slijm worden vaker genoemd. Er zijn twee soorten breukkruid: gewoon en harig breukkruid. Gewoon breukkruid is gewoon zeldzaam, maar harig breukkruid is extreem zeldzaam in Nederland. Het wordt bijna alleen in stedelijke gebieden gevonden.

Waar: Harig Breukkruid staat meestal in wegbermen en op droge zandgronden. Het is een warmteminnend plantje dat in Nederland aan de noordrand van zijn verspreidinggebied groeit en verder zuidelijk in Eur-Azië en Noord Afrika voorkomt en met mensen meegereisd is naar Australië en Noord Amerika.