Peperkers

Reeds een aantal malen heb ik in deze column bijzondere soorten behandeld, die gewoon vanuit de auto langs de weg of bij een verkeerslicht bleken te staan. Deze week vonden we weer een dergelijke rariteit en wel bij de oprit van de A4 vanaf de Kruisweg. Deze plek is bij uitstek een plek waar vrachtauto’s uit heel Europa langskomen en zaden kunnen verliezen. De plant leek zo bijzonder dat een aantal deskundigen er eerst zelfs niet achter konden komen, bij welke familie hij hoorde. Maar met enig spitwerk bleek het om een kruisbloemige te gaan, een familie waar ook koolzaad bij hoort. De bloempjes zijn echter zo klein dat, dat niet opvalt. Het bleek te gaan om de peperkers, een soort die zo heet omdat hij een fijne kersachtige smaak heeft, vergelijkbaar met radijs en Oost- Indische kers. In gebieden waar hij veel voorkomt worden de jonge planten in de sla of als spinazie gegeten. Meestal wordt hij 0.3 - 1 m hoog, maar hij kan ook 2 m hoog worden.

Bijzonder Peperkers is in Nederland en België zo zeldzaam dat hij op een wettelijk beschermde rode lijst staat. Dat betekent dat plukken of afsnijden een (maximum) boete van 500 euro kan opleveren. Des te verbazingwekkender is het, dat deze soort in de Verenigde Staten als een plaag beschouwd wordt. Een verklaring daarvan kan zijn, dat deze plant vooral in droge hete gebieden heel goed gedijt en zich tot een plaag kan ontwikkelen. De voornaamste reden daarvoor lijkt te zijn dat de plant bijzonder diep (2.5 m!) kan wortelen en vanuit wortels weer opkomt en doorgroeit. Bijna de helft van de biomassa van de plant zit onder de grond.

Waar Peperkers houdt van zonnige plaatsen op vrij vochtige tot droge, voedselrijke, vaak iets brakke grond. Hij wordt wel gevonden tussen stenen beschoeiingen van IJsselmeerdijken, langs dijken, op droge ruige plaatsen in de duinen en kanaalkanten. De meest bekende groeiplaatsen in Nederland zijn ruigten met brak grondwater langs de Maas. De soort komt in het hele noordelijke halfrond voor.