Paardenbijter

Je kunt de Nederlandse libellen in 3 groepen indelen. Waterjuffers zijn de kleinste soorten. Zij hebben een smal lichaam van 3-4 cm lang en vouwen hun vleugels net als nachtvlinders boven hun lichaam. De grotere libellen houden hun vleugels uitgespreid. Dat deed de mensen vroeger denken aan glazenmakers, die glasplaten op dezelfde manier op hun rug droegen. De grotere libellen bestaan weer in twee groepen: de middelgrote libellen (van 4- 5 cm lang) en de grootste soorten, die wel 6-8 cm lang kunnen zijn. Dit zijn de echte glazenmakers. Een van de kleinste en meest algemene glazenmakers is de soort met de intrigerende naam paardenbijter. Alle libellen zijn zeer fotogeniek (zie foto) en hebben een dubbelleven. Uit de overwinterende eitjes komen larven, die in water leven en zeer roofzuchtig zijn. Ze zijn voorzien met uitklapbare kaken, die prooien die flink groter zijn dan zichzelf aankunnen. Zonder popstadium kruipen de larven het water uit en de volwassen libel kruipt met vleugels en al uit de larve. Dit altijd weer wonderbaarlijke proces vereist alleen nog maar het oppompen van de vleugels. Ook de volwassen libellen zijn rovers die op vliegen en andere prooien jagen en daarbij vaak 8-vormige banen volgen.

Bijzonder: De naam van de paardenbijter vindt zijn oorsprong in een misverstand. Paarden zijn zeer schrikachtig en kunnen panisch reageren op horzels en dazen. Wat boeren opmerkten was, dat paarden soms panisch werden als er een glazenmaker om hun paard heen vloog. Wat ze niet opmerkten, was dat die paardenbijter bezig was om de dazen en horzels te vangen, waar hun paard zo panisch van werd.

Waar: De paardenbijter houdt van stilstaande en zwak stromende wateren met een rijke moerasvegetatie. Hij komt in heel Eurazië voor en is een goede vlieger die ver kan trekken. Het is een soort die ook in Haarlemmermeer plaatselijk algemeen is. In augustus en september is hij het talrijkst en kan in groepen en in tuinen worden waargenomen bij het jagen.