15 jaar

In de zomer van 2001, precies vijftien jaar geleden, was ze er ineens. Ze lag daar in het hete zand van het Haarlemmermeerse bos, maagdelijk, helemaal uitgestrekt. Haar glooiingen betoverden mij. Naast haar stond een schermpje. Ze had twee banen en ik was meteen weg van haar. Totaal van de kaart. Dit was een project op zich.

Ze was lang en klaar om genomen te worden. Langzaam gleed ik over haar heen, kwam bij haar heuvels uit. Steeds verder omlaag ging het, tot aan de splitsing.

'Stop!' was het signaal dat ik kreeg.

Ik stopte, maar niet voor lang. 

Het licht ging weer op groen en voort raasden we weer, langs haar heerlijke lijntje. Ik rolde over haar heen, versnelde. Het voelde glad aan. Nergens nog een oneffenheidje.

Dit was perfect.

In het begin hadden we een knipperlichtrelatie, maar daar kan je na vijftien jaar denk ik niet meer van spreken. Ik berijd haar nog steeds bijna elke dag. Langs beide kanten.

Lang leve de Drie Merenweg!