Hoofddorpse vader (56) woont al zeven jaar op zolder bij zijn moeder

HOOFDDORP De Hoofddorpse vader Marcel geeft op NUL20, een platform over woonbeleid en stedelijke ontwikkeling in de regio Amsterdam, een schokkend relaas over zijn woonsituatie: “Ik zit gevangen in een systeem van regels zonder enige menselijkheid.”

Zijn verhaal is onderdeel van de serie ‘Zo ziet woningnood er uit’. Het gaat over mensen die op woongebied tussen wal en het schip vielen of dreigen te vallen. Op zijn verzoek nemen we enkele delen van het verhaal over, waarbij hij absoluut anoniem wil blijven, wat we respecteren gezien zijn gezinssituatie met meerdere kinderen.

Marcel scheidde zeven jaar geleden van zijn vrouw en besloot tijdelijk op zolder te verblijven in het huis van zijn moeder. “Ik was in de veronderstelling dat ik snel een nieuwe woning zou vinden”, zegt hij tegen journalist Siem van Merwijk van NUL20. Ondertussen woont hij nog steeds op die zolder.

EX WIL CONVENANT NIET AANPASSEN “Via WoningNet een geschikte plek vinden is onmogelijk, omdat ik nergens voor in aanmerking kom. Het enige wat zij aanbieden is een seniorenwoning, als 56-jarige zit ik daar natuurlijk nog niet op te wachten. Bovendien staat daar in de voorwaarden dat kinderen niet kunnen inwonen, dus dat is voor mij geen optie. Uit wanhoop kijk ik daarom ook naar tweekamerappartementen, al is dit eigenlijk ook geen optie gezien mijn kinderen. Op dit moment wonen zij eens in de twee weekenden bij mij en in een tweekamerappartement zou dat niet meer kunnen,” zo staat te lezen op de site.

“In het huis van mijn moeder hebben zij wel een eigen kamer, alleen het is natuurlijk geen eigen woning. Dat is waar ik nu toch echt wel aan toe ben, uiteraard samen met mijn kinderen. Hoewel ik al sinds 1994 ingeschreven sta bij WoningNet en ondanks mijn huidige woonsituatie onwenselijk is kom ik toch niet aan een geschikte woning. In een enkel geval sta ik hoog op de lijst, maar dan volgt al vrij snel het andere struikelblok: het co-ouderschap. Dat krijg ik volgens mijn scheidingsconvenant pas zodra ik een woning heb. Maar ik krijg volgens de verhuurmakelaar pas een geschikte woning als ik het co-ouderschap heb. Zo kom ik dus voor geen van beide ooit in aanmerking. De oplossing zou zijn het convenant aanpassen, maar dat is voor mijn ex op dit moment niet aan de orde.”

TWAALF EURO TE KORT “Het andere probleem is ook met enige regelmaat het inkomen dat minimaal vereist is bij het huren van een woning. In het ergste geval kwam ik op jaarbasis twaalf euro te kort, wat dus een euro per maand zou betekenen. Toch ben ik daarom afgewezen door het systeem. Omdat ik het idee had dat een gesprek wellicht wat meer begrip voor mijn situatie zou wekken heb ik al talloze keren gebeld naar Ymere en WoningNet. Zij staan mij altijd netjes te woord en bieden hulp en tips, alleen ook daar wordt vooral naar elkaar en de bestaande regels gewezen. Het voelt een beetje alsof ik gevangen zit in een systeem van regels zonder enige menselijkheid.”

Ook urgentie bleek lastig. “Dat is omdat ik al een dak boven mijn hoofd heb, ook al is dat het huis van mijn bejaarde moeder. Ondertussen probeer ik veel aandacht voor de situatie te vragen via sociale media en hoop ik een woning te krijgen. Het is enorm cru om te zien dat er gekoketteerd wordt met sociale huurwoningen voor studenten en statushouders, maar dat mensen uit mijn categorie achter het net vissen. Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een woning. Alleen zou het fijn zijn als daadwerkelijk iedereen kans maakt.”

50 KEER URGENTIE GEHONOREERD “Vorig jaar hebben 160 mensen een urgentieaanvraag ingediend en daarvan zijn er vijftig gehonoreerd.” Dit maakte Marian Schoonderbeek van Het Vierde Huis onlangs bekend in het gemeentelijk orgaan InfoMeer. Bij Het Vierde Huis kunnen mensen aankloppen voor een urgentieverklaring.

De woningnood in Haarlemmermeer is schrijnend: de wachttijd voor een sociale huurwoning is vijftien jaar. Daarom hopen mensen in een moeilijke woonsituatie urgentie te krijgen. Dat valt niet mee. Dakloosheid, burenoverlast, een te kleine of slechte woning en een scheiding zijn bijvoorbeeld, hoe naar en hoe triest ook, géén reden voor een urgentieverklaring.

Schoonderbeek: “Wat is wel een reden voor urgentie? Als je bijvoorbeeld thuis de trap niet meer op kunt en er geen traplift kan worden geplaatst. Of als je zodanig in de war bent dat je niet op kamers of bij familie kunt wonen. Meestal is er dan sprake van complexe problemen. Ook vrouwen en mannen in een opvanghuis voor slachtoffers van huiselijk geweld kunnen in aanmerking komen voor een urgentieverklaring. En hetzelfde geldt soms voor mensen die intensieve mantelzorg geven aan of ontvangen van iemand in een andere gemeente.”

Een urgentieverklaring is een half jaar geldig. In die tijd krijgt de woningzoekende voorrang bij de keuze van een woning die past bij zijn of haar zoekprofiel.