Luis deze week over Fietsgeld

HOOFDDORP - Luis leest de krant. Luis luistert naar de radio. Luis kijkt via de kabel naar allerlei lokale omroepen. En Luis kijkt soms zelfs digitaal mee naar de beraadslagingen in de raadszaal. En weet u - Luis snapt het niet alleen, hij wordt daar zelfs een beetje verdrietig van. En soms zelfs een beetje boos.

Luis kijkt namelijk al een aantal jaren elke maand op zijn salarisstrook en moet dan steeds weer constateren dat hij voor zijn luizekinderen niet meer geld kan uitgeven. Niet dat Luis te klagen heeft - verre van dat. Maar elke maand een zelfde eindbedrag zien, terwijl de schoenen voor luizedochter wel steeds duurder worden, dat geeft te denken. Alle kosten voor levensonderhoud voor de leden van de luizefamilie - en dat zijn er nogal wat - nemen overigens fors toe. De ruimte die er best wel was voor een feestje, een extraatje of iets soortgelijks, begint steeds krapper te worden.

Dat geldt uiteraard niet alleen voor Luis, weet hij. Hele volksstammen hebben er last van. Dat blijkt wel uit de verhalen in de diverse kranten, via de radio, de kabel en digitale beelden via de pc.

De laatste beelden laten, en daar is Luis dus best wel een beetje verdrietig om, beelden zien van raadsleden die sinds kort nieuwe microfoons tot hun beschikking hebben. Nee, niet die stukjes techniek in hun tafeltje in de raad. Het zijn losse microfoons waarmee ze, net als in Den Haag, elkaar vragen kunnen stellen. Met als belangrijkste doel: het debat levendig maken.

Sommige raadsleden moesten daar heel erg aan wennen. Anderen hadden blijkbaar vaker naar de Tweede Kamer gekeken en wisten al snel hoe te werk te gaan. Waar alle raadsleden inmiddels wel heel erg goed in zijn, dat is het maandelijks ontvangen van hun vergoeding. Luis vindt dat terecht, die vergoeding, maar eist dan wel een degelijke tegenprestatie. Waar voor zijn luizegeld dus, want die vergoeding is ook een deel van zijn luizebelastinggeld.

Helaas moet Luis constateren dat niet elk gemeenteraadslid voldoet aan het gewenste criterium. Een fraai voorbeeld daarvan is Paul Meijer van Forza! die het gemeentelijk subsidiebeleid onder de microscoop heeft gelegd. Daar vond hij een financiële bijdrage voor fietsles aan allochtonen.

"Dat kan niet'', stelde hij resoluut vast, want allochtonen moet je over één kam scheren met autochtonen. Ook al komen zij uit een cultuur (met toestemming van Den Haag!!) die het begrip fietsen nauwelijks kent.

Luis vindt dat op z'n minst een vreemde gedachte. Want als er iets is dat past in de Nederlandse cultuur, dan is dat fietsen. En als je zo graag wilt dat allochtonen integreren, dan moet je ze toch echt fietsen (en zwemmen) leren. Luis wil daarom even in die extra microfoon roepen: mag de vergoeding van Paul Meijer naar de fietsles voor allochtonen?

Luis