100-jarige Antje Markus - de Goede in het zonnetje gezet
23 mei 2013 om 00:00 NieuwsDe burgemeester heeft behalve een prachtig boeket bloemen ook een mooie collage van 6 prentjes uit Zwanenburg meegebracht. Het dorp Zwanenburg bereikt dit jaar ook de 100. Zodra de jarige job het cadeau met behulp van haar dochter Gradda heeft uitgepakt, heeft dorpsraadvoorzitter Peter Vreeswijk een speciaal cadeau voor de eeuwelinge. Het is de speciale jubileumvlag en een grote verjaardagstaart met daarop haar eigen naam en het logo van 100 jaar Zwanenburg.
Dankbaar, dat is wat Antje - ‘zeg maar Annie hoor, zo noemt iedereen me’ - vandaag is. Dankbaar dat ze in redelijk goede gezondheid deze bijzondere mijlpaal heeft bereikt en dankbaar om haar 3 kinderen, 6 kleinkinderen en 11 achterkleinkinderen. Daar betrekt ze ook graag haar schoonkinderen in. “Ze zijn me allemaal even lief. Ik heb nooit onderscheid gemaakt tussen eigen en aangetrouwd.” De jarige job is ruim 48 jaar getrouwd geweest met Maarten Markus. Hij overleed in 1988. Ze ontmoette Maarten toen ze 16 was. Hij was een jaar ouder en ging met groenten langs de deur. Ook bij Antje’s grootmoeder die destijds door de jarige werd verzorgd. De vonk die boven de krop sla oversloeg is nooit meer gedoofd.
In 1950 kwam het echtpaar Markus in Zwanenburg wonen en is er niet meer weggegaan. Tot haar 98-ste woonde Antje zelfstandig. Ze redde het dankzij de hulp van haar kinderen en de thuiszorg. De afgelopen jaren heeft ze meerdere malen het aanbod gekregen naar zorgcentrum Eigen Haard te verhuizen omdat er een kamer was vrijgekomen. “Maar ze wilde niet en zei steeds ‘laat die oudjes maar voorgaan’. Maar nu ze hier woont heeft ze het geweldig naar haar zin”, weet dochter Gradda heel zeker. “Ze is veel in de huiskamer van Eigen Haard te vinden en leest daar graag de krant. Haar gehoor gaat een beetje achteruit, alleen voor lezen en tv-kijken heeft ze een bril nodig. Er ontgaat haar nog niets. Prachtig toch als je honderd bent?”
De twee jongste achterkleinkinderen zijn bij het bezoek van de burgemeester. De 2-jarige, getooid met een mooie stropdas, durft wel bij Weterings op schoot te gaan zitten. Zijn overgrootmoeder ziet het tafereel vertederend aan. “Dat is Maarten. Hij is vernoemd naar mijn man.”Dan wijst ze op een mannetje van 10 maanden. “Dat is Markus. Net als de achternaam van mijn man. Vind je dat nou niet mooi?” Haar geheim om zo oud te worden? “Van alles niet te veel. Dan hou je het lang vol.”
