Jongeren vinden een warm bad in koud Rio de Janeiro

8 augustus 2013 om 00:00 Nieuws

Martijn van den Boogaard (23), Marie-Louise Hodge (20) en Victor The (32) uit Hoofddorp en Tim Zwetsloot (25) uit Nieuw-Vennep zijn weer thuis en hebben het alledaagse leven weer opgepakt. De Wereldjongerendagen zijn voorbij. Wat blijft zijn de talloze foto’s, de onvergetelijke ontmoetingen, de gesprekken met wildvreemden van velerlei culturen en de overweldigende herinneringen aan de gastvrijheid en de warmte van de Braziliaanse gastgezinnen, aan de bijzondere vieringen, aan de nachtwake en aan de oproep van paus Franciscus tijdens de slotmis de ervaringen van de jongerendagen niet opgesloten te houden, maar er opuit te trekken en de vlam van het geloof door te geven.

‘Het gevoel van de Wereldjongerendagen raak je nooit meer kwijt’ HAARLEMMERMEER - Daar staan ze dan. Vier gewone Haarlemmermeerse jongeren op Copacabana, het strand van Rio de Janeiro. Samen met ruim drie miljoen mensen van over de hele wereld wonen ze er de indrukwekkende slotviering van de Wereldjongerendagen (WJD) bij. Over een pelgrimage die een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten.

Alle vier waren de Haarlemmermeerse deelnemers ook pelgrims bij de WJD in Madrid in 2011. Martijn en Victor waren er bovendien óók bij in Sydney in 2008. En steeds weer laat het grootste jongerenevenement ter wereld een dusdanig diepe indruk op ze achter dat ze er de volgende editie wéér bij willen zijn.

“Het festival voelt als een warm bad en maakt veel los in je. De verbondenheid met elkaar is enorm. Op de jongerendagen krijg je bevestigd dat je er niet alleen voor staat in je geloof. Bevestigd dat geloven zo gek nog niet is.”

De kleine 300 Nederlandse deelnemers aan ‘Rio’ zijn opgedeeld in deelgroepen en maken in aanloop naar het vijfdaagse geloofsfestival kennis met de bevolking en de manier waarop de mensen hun geloof beleven, met katholieke gemeenschappen en ze doen vrijwilligerswerk in gevangenissen en in diverse opvangcentra. Victor heeft aan die pré-WJD een bijzondere herinnering overgehouden. Behalve pelgrim was hij ook groepsleider en tevens leider van een door hem samengestelde band die dagelijks een viering muzikaal ondersteunde. “Onze zangeres Annemarie Scheerboom mocht namens alle jongeren in Europa de paus toespreken en kreeg een dikke knuffel van hem. Met de band hebben we een keer een viering begeleid waar duizend Braziliaanse jongeren bij waren. Op de melodie van Kedeng, Kedeng van Guus Meeuwis had ik het slotlied van de viering gemaakt. Het lied sloeg zó in dat het uitmondde in een spontane polonaise. Het leek het Holland House tijdens de Olympische Spelen wel. Wat een feest.”

Wat de Haarlemmermeerders opviel was dat het er in Rio, ondanks de dagen met regen en voor Braziliaanse begrippen winterse kou, veel uitbundiger en losser toeging dan bij eerdere edities. “Swingende priesters en kardinalen, dat hebben we niet eerder gezien. Misschien had het ook wel te maken met de open houding van deze paus die nu al heel populair en geliefd is.Wij hebben ervaren dat hij een paus van de mensen is. Zijn naam werd met grote regelmaat in allerlei talen gescandeerd. In de uitzinnige menigte maakte hij regelmatig halt om handen te schudden. De beveiligers werden nogal eens nerveus hierdoor.” In afwachting van de slotviering hadden zowel Tim als Victor en Martijn het geluk op een perfecte plek te staan. “Franciscus stopte vlak voor onze neus om een baby te kussen. We konden hem zowat aanraken.” Voor Martijn hét moment om snel wat foto’s te maken.

Een andere bijzondere ervaring is de avondwake op de laatste avond van de jongerendagen. De opmaat voor de grote slotviering van de dag erna. Na alle euforie en hectiek van de voorbije weken is het een belangrijk moment van bezinning

“Je rolt je matje uit, je hoort de zee en je praat wat met je buren. Of juist niet om je gedachten de vrije loop te kunnen laten. Om, voordat je gaat slapen onder de sterrenhemel, nog eens terug te denken aan het lief aankijken van opa en oma en de andere sponsoracties om de flinke smak geld voor de reis bij elkaar te krijgen. Ondanks dat er heel veel mensen bij elkaar zijn is het redelijk stil.”

Op de Wereldjongerendagen zijn ruim 150 verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd. En als dan tijdens de slotviering al die mensen in hun eigen taal het Onze Vader bidden dan geeft dat een overweldigend gevoel van verbondenheid en zorgt voor kippenvel. Ook bij de vier Haarlemmermeerders die maar moeilijk onder woorden kunnen brengen wat hun WJD-ervaring is. Zó vol zit hun hoofd twee dagen na aankomst op Schiphol nog met onvergetelijke indrukken. Wat ze zeker weten is dat wat ze het WJD-gevoel noemen niet meer kwijtraken. Nooit meer.

“Het blijft je je hele leven bij. Het enige wat wij kunnen overbrengen is: ga mee. Ga in 2016 met ons mee naar Krakau in Polen om ook te kunnen ervaren wat het evenement met je doet.”