Gelukt! Kortebaandraverij in Hoofddorp is Immaterieel Erfgoed

HOOFDDORP De kortebaandraverij in Hoofddorp is benoemd tot immaterieel erfgoed. Voorafgaand aan de start van de draverij op zaterdag 11 september vindt de officiële bijschrijving plaats in de Inventaris Immaterieel Erfgoed Nederland.

Het bestuur van Stichting Kortebaandraverij Hoofddorp is apetrots vanwege de benoeming. Er is veel werk verzet. Zo moest er onder meer een borgingsplan worden geschreven. In feite een actieplan hoe je als erfgoedgemeenschap omgaat met de cultuuruiting, hoe je dit erfgoed levend houdt en hoe je het wil doorgeven aan de volgende generatie. Dat de zorg voor het erfgoed een zware verantwoordelijkheid is voor het bestuur, dat beseft stichtingsvoorzitter Jos Koeckhoven terdege. “Maar het is tegelijkertijd een prachtige uitdaging naar de toekomst toe”, laat hij blij weten.

Blij is ook de gemeente. Als een soort steunverklaring hebben burgemeester Marianne Schuurmans en cultuurwethouder Marja Ruigrok de voordracht mede ondertekend. Direct nadat het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland (KIEN) had laten weten dat de kortebaandraverij was ingeschreven reageerde ze als volgt: “Het bestuur heeft hard gewerkt om de draverij als Immaterieel Erfgoed benoemd te krijgen. Fantastisch dat het gelukt is. Want juist tradities en verhalen zijn het waard om bewaard te blijven.”

Onderdeel van het KIEN is het Team Erfgoedzorg. Het ondersteunt erfgoedgemeenschappen in het levend houden en doorgeven van hun immaterieel erfgoed. Erfgoedzorg is eigenlijk een ander woord voor het borgen van je immaterieel erfgoed: het met behoud van kernwaarden je immaterieel erfgoed op dynamische manier toekomst geven. “De organisatie van de kortebaandraveri in Hoofddorp mag terecht trots zijn op de bijschrijving”, laat Frank Hemeltjen, adviseur Erfgoedzorg weten.

SAMENWERKING Van de Werelderfgoedlijst van de Unesco hebben de meeste mensen wel eens gehoord. Maar wat is nu precies Immaterieel Erfgoed? Het internationale Unesco-verdrag inzake Bescherming van het Immaterieel Cultureel Erfgoed uit 2003 dat als doel heeft het ‘beschermen’ van immaterieel erfgoed omschrijft het als volgt: ‘Het nemen van bewuste acties om het immaterieel erfgoed levend te houden, om zorg te dragen voor continuïteit in de beoefening en het doorgeven ervan en het behouden van de waarden en functies die het heeft voor de betrokken gemeenschap’. Het wil ook het bewustzijn van het belang van immaterieel erfgoed vergroten en een internationaal platform creëren voor onderlinge samenwerking. 

SCHAKEL Immaterieel erfgoed is de schakel tussen heden, verleden en toekomst. Het omvat sociale gewoonten, voorstellingen, rituelen, tradities, uitdrukkingen , bijzondere kennis of vaardigheden die gemeenschappen, groepen en individuen erkennen als een vorm van cultureel erfgoed. Een bijzonder kenmerk is dat het wordt overgedragen van generatie op generatie en van persoon op persoon en belangrijk is voor een gemeenschappelijke identiteit. Het mooie is dat het een dynamische vorm van erfgoed is omdat het zich aanpast aan en mee verandert met de tijd en het hart vormt van groepen mensen die het erfgoed vaak met passie en op vrijwillige basis beoefenen.

Voorbeelden van Immaterieel Erfgoed zijn de Passiespelen in Tegelen, de woonwagencultuur, de pinksterkermis in Banholt, het shanties zingen, het Staphorster Stipwrk en net toegevoegd, de radiopiraterij.

Frans Witteman